China Telecom

Onze laatste inhoudelijke bezoek van deze China reis, is het E-learning Operations Center van China Telecom. Met een mond vol: China Telecom One-stop Integrated Service for Enterprise Training Program. Veel geblaat weinig wol. Na een week van bezoeken is deze afsluiting weinig spectulair. Oké, China Telecom is de grootste remote education operator, ze bedienen 160.000 studenten. Maar wat doet het Operations Center?

Voor zover het ons duidelijk wordt, ze hebben een locatie waar klanten leerruimte kunnen huren en als je daar les geeft wordt alles opgenomen en kunnen afwezige studenten de lessen volgen via Internet. Ze hebben een leerling-mananagementsysteem gekocht en klanten kunnen deze ook gebruiken. In Nederland zouden we zeggen een facilitair bedrijf. Niks mis mee, maar op zich niet zo interessant als gesprekspartner. Bijvoorbeeld op de vraag of we een les mochten zien, kan dat niet omdat het klanten van hun zijn en dus zij geen inzage mochten geven in hun materiaal. Er was dus weinig te zien.

Na een uur staan we dan ook weer beduusd buiten: we snappen het wel, maar begrijpen het niet.

Daarna gaan we terug naar ons hotel. Even korte break en dan een diner in een zeer sjiek restaurant in de Bunt. ’s Avonds de stad in.

(foto uitzicht vanuit terras via flickr ik was mijn fototoestel vergeten).

Bars met uitzicht over de skyline van Shanghai. Heel bijzonder en je voelt je een wereldburger in een verknipte wereld. Communistische vlaggen overal, bedelende kinderen van 3-4 jaar op straat, skyline met de meest briljante lichtreclames, fles champagne á 95 euro (minimum maandsalaris is in Shanghai circa 80 euro per maand), lounge banken die op de boulevard van St Tropez niet misstaan zouden hebben. Zou Mao dit ooit in gedachten hebben gehad?