Lunch met Michiel Hulshof

Na de inspirerende lezing van Saybot en het leuke schoolbezoek gaan we met de bus naar het lunchadres. Daar schuift Michiel Hulshof aan om te spreken over zijn verblijf in Shanghai. Hij is nu een jaar freelance in Shanghai en ook hij loopt als journalist soms op eieren en zoekt de randen op van wat mag en kan in China.

Op de vraag van mij hoe kritisch hij, als onafhankelijke journalist is over de Nederlandse regering in relatie tot hun China-politiek, bijvoorbeeld de nietszeggende bezoekjes van onze regering aan China, het 20 miljoen budget voor een bedrijfsuitje genaamd EXPO 2010, etc antwoordt hij ‘lees vrijdag maar mijn artikel in Vrij Nederland’. Een verkapte reclame, maar ik ga het zeker lezen. Zijn China blog op ‘de Chinese draak’ geeft mooi inzicht in zijn belevenissen.

Bezoek Shaghai Huangpu Lagere School

Na een kort busritje komen we aan bij Shaghai Huangpu Lagere School. We kunnen meteen doorlopen naar een klas om te kijken hoe het onderwijs op een lagere school aan toe gaat. SMELT, het is gaaf om te zien hoe enthousiast die kinderen zijn om buitenlanders te ontmoeten. Gemaakt of niet, getraind of niet, het is leuk om het mee te maken en te zien hoe kinderen sommen maken en Engelse verhaaltjes voordragen. We bezoeken een computerzaal (lege dozen staan nog in een hoekje). We lopen door de lunchzaal. Vingertje omhoog als je bordje leeg is. Alles even goed verzorgd. Buiten staan we wat na te praten en een bordje valt me op:

Weer een geaccrediteerde modelschool. Lijkt me best fijn om een modelschool les te krijgen. Dan weet je zeker dat je top-onderwijs krijgt :-).

Vrijdag 31 oktober: Saybot, zeg dat wel...

Bezoek bij Saybot, ontmoeting met de founder en CEO van het bedrijf, de Chinees Pengkai Pan. Saybot biedt een hele slimme dienst op het gebied van e-learning aan.

Zij hebben de busines case van e-learning op het gebied van talen onderzocht en kwamen tot de volgende aanname:

er is in China een grote en steeds groeiende behoefte om het ‘engels spreken’ te oefenen.

Deze behoefte wordt geïnitieerd door de volgende drivers:
1. Een groeiend aantal Chinezen willen engels spreken, onder andere omdat:
a. opkomst Engelstalige televisie;
b. opkomst Engelstalige internet;
c. opkomst Engelstalige business.
2. er is een gebrek aan Engels sprekende docenten (Chinese docenten kunnen wel studenten goed Engels leren schrijven maar spreken het zelf nauwelijks);
3. het spreken an sich staat niet hoog op het Chinees curriculum;
4. ouders kunnen de studenten niet helpen of ‘bijleren’ omdat zij zelf ook nooit engels spreken of hebben gesproken.

Een oplossing werd gisterenavond vernomen van de barman in ons hotel. Download zoveel mogelijk Engelse films als je kunt. En luister naar de uitspraak (en spreek na). Een andere oplossing is die van Saybot.

Saybot wil het leren Engels leren spreken:
- interactief en leuk maken;
- overal en altijd toegankelijk maken;
- enthousiasmerend en stimulerend maken.

Saybot heeft daarvoor, sinds 2005, een e-learning tool ontwikkeld (via het SaaS-model). Met deze tool kunnen Chinese kinderen (vanaf 8 jaar) Engels leren door zinnetjes voor te lezen of Engelse antwoorden op Chinese vragen te geven. Een geavanceerde spraakcomputer passeert het antwoord en geeft aan of er fouten in de uitspraak zitten. De feedback is concreet en gericht op het leerproces. Bijvoorbeeld typische Chinese fouten (werkwoorden niet op de juiste plek) worden gecorrigeerd met de opmerkingen ‘This is a typical Chiniglish answer’.

Het bedrijf is in Amerikaanse handen en wordt geleid door de Pengkai Pan (MIT). Caybot heeft 10 miljoen dollar funding ontvangen van Nicholas Negroponte (MIT, boek Being Digital 1995), Leonard Kleinrock, CID, CMHJ en Vickers. Ze hebben op dit moment 80 medewerkers.


Het mooie van de propositie is dat Saybot ook contentleveranciers heeft die de tool gebruiken om lesmethoden te ontwikkelen én te vermarkten. De content staat in de database van Saybot en het kost de nodige bewerking om een taalmodule te maken (2 tot 6 dagen). Met een revenu sharing model verdient vervolgens de contentleverancier én Saybot als de methode wordt afgenomen (circa 20 dollar per licentie). De contentleveranciers zijn allemaal topbedrijven die graag de taalmarkt willen (blijven) bedienen. Saybot wordt hiermee zelf ook een topmerk, geladen door topmerken.

De propositie is niet bedoeld om de docent te vervangen. Het is de vervanger van cd-roms, cassettebandjes, en dergelijke. De docent kan juist deze tool gebruiken om meerdere kinderen te helpen en de gedetailleerde voortgangrapportage te gebruiken om de leerlingen te helpen of te stimuleren.

Het enthousiasme van Pengkai Pan is geweldig en hij had de groep aan zijn voeten. Zeker na de licht timide praatjes van afgelopen dagen door andere bestuurders. Pengkai Pan voorziet een prachtige toekomst in een veranderende Chinese samenleving. Engels leren wordt door zijn tool steeds toegankelijker. Op dit moment hebben ze 300.000 studenten (na twee jaar) maar voornamelijk nog op private schools. De markt is natuurlijk immens groot. Zeker als Chinezen later ook via Saybot ook andere talen kunnen leren. Tijdens de rondleiding kome we bijvoorbeeld een fransman tegen die bezig was met een tool voor de Franse taal. Het verschil met de Chinese kantoren die we eerder gezien hadden was enorm. Hier ruime werkplekken. Lichte vloeren, veel energie en enthousiasme. Penking Pan legt ons uit dat het HR-beleid Westers is georiënteerd. Dat wil zeggen een goed salaris, beoordelingen en het stimuleren van een optimale werksfeer. Dat hij daarin geslaagd is, wordt duidelijk door de rondleiding.

Saybot ademt succes uit. Mooi om een glimp hiervan te mogen opvangen. We zullen op het gebied van e-language learning nog veel van Saybot horen.

Tussen lunch en diner

We stappen weer de bus in die ons naar een wederom traditioneel Chinees restaurant brengt. We krijgen van Marco, onze reisleider, Chinese les. Interessant om te horen hoe bepalend klanken in de Chinese taal is. Nuance-verschillen maak je hier niet met woorden, maar met de tonatie van een klank. Ma, Maaa, Maee, Maaa betekent allemaal wat anders.

Na de lunch op weg naar de Great Wall Broadband Network Ltd. Een breedband service provider. Veel kan ik er niet over zeggen, het was allemaal chinees voor mij :-).

Hierna gingen we… dineren! We zitten in een mooi restaurant uitkijkend op de Bunt. Als bezoek schuift aan medewerkers van het consultaat Astrid Boschker (hoe grappig, oud KPMG-collega) en Wierd Vonk. Wierd houdt een vlammend betoog over EXPO 2010 die in Shanghai plaats gaat vinden. Hij is trots op zijn verhaal en over het Nederlandse paveljoen. Wij vinden het niet zo heel erg mooi, maar smaken verschillen. We hebben als ondernemers wat moeite met de 20 miljoen euro die overheid in deze exercitie stopt zonder al te veel targets (anders dan niet meer dan 20 miljoen spenderen). Waarom kan het bedrijfsleven niet deze rekening oppakken? Maar ja na een week gezien te hebben wat staatsinvloeden kunnen betekenen stellen wij ons nietig op en eten beleefd door.

Ook aangeschoven is Sander Grunewald. In 2006 werkte ik bij KPMG en Sander was mijn directe collega. Sander is sinds drie weken aan het werk voor KPMG Shanghai en hij vertelt op uitbundige en humoristische wijze zijn verhaal. Hoe gaat het als je hier aankomt? Hoeveel stempels heb je nodig? Kun je gemakkelijk aan een appartement komen? Hoe ziet er hier een IKEA uit? Heb je een hulp? Hoe is hier het uitgangsleven? Vragen die Sander allemaal beantwoordt. Na het diner gaan we in de bar ‘even’ naborrelen.

Donderdag 30 oktober: Easylife

Al vroeg word ik wakker in ‘Goblin City’. Ik heb een kamer op de 75e verdieping en kijk uit over de groeiende skyline van Shanghai. Het is mistig maar ik zie de vele gebouwen en alle bouwvakkertjes die verder bouwen aan de wereldstad. Bob de Bouwer zou trots op ze zijn.

Na het ontbijt gaan we naar Easylife, een financial service provider. Easylife is het knooppunt in het veelal nog primitieve Chinese betalingsverkeer. Zij verzorgen ATM, ticketmachines voor trein en metro, internetbetaalsites, boekingssites. Zij zijn een transactioneel financieel bedrijf dat met hun knooppunt-positie een mooie hub in een hard groeiende economie. Ze verdienen hun geld op kick-back en revenuesharing modellen. Bovendien transporteren zij ontvangen geld na 1 tot 5 dagen, wat een smak rente oplevert.

Ze presenteren ons een investment proposals. Het blijkt dat ze naar investeerders op zoek zijn. Het blijkt, omdat de presentatie niet echt gestructureerd verloopt. Met de nodige tolkenverwarring komt het gesprek moeizaam tot stand. Ik denk dat er een enorme markt is om Chinezen westerse presentatietechnieken te leren.

Op weg...

Na de lunch met Bettine Vriesekoop gaan we op weg naar Shanghai. We doen dit op een bijzondere manier. Als je in 2008 aan China denkt, denk je aan de Olympische Spelen en aan de Chinese Muur. Op weg naar het vliegveld gaan we even langs de Chinese Muur. Heel toevallig stoppen we ook bij het Olympisch Stadion, het beroemde vogelnestje. Een prachtig gebouw waar het zeer druk was met Chinezen. Ze kwamen allemaal het gebouw bezichtigen omdat zij tijdens de Spelen de stad niet in kwamen. Bijzonder gebouw is ook het drakengebouw. Na de kiekjes, op weg naar de Muur. Ik kijk er enorm naar uit en inderdaad het is iets heel bijzonders. Een 7.000 kilometer lange lintworm die door het landschap heen vroedt. Bergen op, bergen af. Woestijnen door, bossen door. Wij stoppen bij een stuk Chinese Muur dat diende als valstrik. Het was namelijk een rondje. Als een vijandig leger door de eerste muur heen brak, werden ze omsingeld omdat ze in een rondje vast zaten. Slimme jongens, die chinezen.Natuurlijk moet iedereen de muur op (en weer af). Vele trappen. Maar boven bij een eerste uitkijkpost aangekomen ontvang je (tegen betaling :-)) een heldenpas. Mao wordt veelvuldig geciteerd 'He who has not climbed the Great Wall is not a true man'. Het is maar dat je het weet.

Daarna de bus in op weg naar het vliegveld. Op het vliegtuig aangekomen vertrekken wij uit de grootste vertrekhal ter wereld. Prachtig!

Na een vlucht van twee uur komen we aan in regenachtig Shanghai. We worden overdwelmd met grote gebouwen. Het lijkt een beetje op Goblin City van Batman. In het Grand Hyatt Shanghai hotel aangekomen krijgen we voor het eerst sinds ons vertrek op zaterdag frietjes. Ze worden lekker opgepeuzzeld (natuurlijk met een goed fles wijn).

Lunch met Bettine Vriesekoop

In het gebouw van CCTV op de hoogste verdieping is een restaurant. Het restaurant draait zodat je al etend heel Beijing kunt zien. Aan tafel schoof Bettine Vriesekoop aan. Ze is bekend als Nederlands beste tafeltennisser allertijden maar ook als tafelgast is ze bijzonder goed!

Ze presenteerde uit haar boek 'Bij de Chinees' haar indrukken van China en de overeenkomsten tussen tafeltennissen en zaken doen met Chinezen.

Ze refereerde naar het boek 'Kunst van het oorlogvoeren', een van de verplichte boeken voor iedereen die Chinesen beter wil begrijpen. Drie axioma's die voor Chinezen bij oorlog voeren gelden:
1. Begin altijd met een voorsprong
2. Basisvaardigheden moeten uitstekend zijn
3. Toon discipline, geen emotie

Haar verhaal zette je aan het denken over de afgelopen dagen. Haar ervaring werd samengevat in één pakkende zin: 'alles wat jij kan, wat een Chinees ook kan, kan een Chinees beter'.

Bijzonder gaaf!

Bezoek CCTV

CCTV Internationaal is China's grootste nationale televisienetwerk. Ze hebben 11 'gewone' kanalen, 1 HDTV-kanaal en 11 pay-tv kanalen. Ze waren ook verantwoordelijk voor de uitzendingen van de Olympische Spelen.

Ze zitten in een bijzonder pand, maar ook een bijzonder oud pand. Over een paar jaar gaan ze naar een nieuw pand dat ontworpen is door Rem Koolhaas. Het gesprek liep voorzichtig. Sowieso bijzonder om alle gesprekken met een tolk te moeten doen. Zeker omdat je er vanuit kan gaan dat onze gesprekspartner goed engels kan verstaan.

Gesprek ging over de ambitie en groei van CCTV in een steeds crossmedialer platter wordende wereld. CCTV wil de wereld het echte China laten zien. Zij richten zich daarom binnenkort ook op Russische en Arabische kijkers. Maar ook betreden ze crossmediale paden. Ze bieden bijvoorbeeld het complete uitgezonden archief gratis digitaal aan, zijn bezig met advertentiemodellen (sinds oprichting winstgevend aldus de woordvoerder).

Op onze vraag wat de grootste uitdagingen voor CCTV de komende jaren zijn, werd geantwoord:
- Competitie in de markt. Er zijn in China op dit moment 3.000 kanalen, dit zullen er alleen nog maar meer worden. Hoe hou je deze ratrace bij?
- Nieuwe technologie. Welke keuzes moet je maken als CCTV? Welke paden moet je (blijven) volgen?

Klinkt als bekende uitdagingen die we ook in Nederland kennen. Op de vraag hoe CCTV denkt om te gaan met het afnemend kijkgedrag van jongeren was het antwoord:
1. Door betere programma's te maken (ook met betere uitzendkwaliteit zoals HDTV)
2. Door kanalen te gebruiken die jongeren bereiken onder andere door het gebruik van een mobielplatform.

Na afloop van het gesprek gingen we een kijkje nemen in de regelkamer. Bijzonder om te zien hoe oud (het gebouw en de kantoor) nieuw (de vele flatscreens, geavanceerde software, ed) bij elkaar samenkomt.

Woensdag 29 oktober: China op zijn mooist

Vandaag gaan we een stukje cultuur snuiven. De verboden stad en de Chinese muur bezichtigen. Gelardeerd met een snufje inhoud en interessante verhalen.

We beginnen 's ochtends met het uitchecken want vanavond vertrekken we naar Shanghai. Met zijn allen steeds jolliger de bus in (ja zelfs om 8 uur) op weg naar de Verboden Stad. Prachtig, foto's zeggen meer dan 1000 woorden, hier een paar uit de collectie.










Daarna gingen we weer de bus in op weg naar CCTV.

De Nederlandse ambassade

Na het schoolbezoek gingen we snel weer de bus in. Op weg naar de Nederlandse ambassade. We werden hoffelijk met een kop koffie ontvangen (maar de haring en de champagne werden wel gemist...). Albert van Pabst en Wendy Jansen gaven hun inzichten over China. Boeiend en interessant. Ervaringen werden gespiegeld. Hierna gingen we eten (het was niet echt een weightwatchersreis :-)).

Tijdens het wederom uitbundige eten luisteren we naar de verhalen van Henk Schulte Nordholt aangevuld door onze opperbegeleider Jan van der Putten.

Na het eten begeleidde Martijn Kole van HGRV, de inspirator en organisator achter deze reis ons weer naar de bus en terug naar het hotel. Het was weer een geslaagde dag.

CERNET (deel II)

(door een verhuizing van hotels was de connectie even wat minder en lukte het me niet om de blogs iedere dag te updaten)

De omvang wordt veelvuldig aangehaald in het kader van de wet van de grote getallen. Maar ook de regionale spreiding is bijzonder. Iedere regio kent zijn eigen boekenlijst. De Chinese overheid wil graag naar centrale examens, het toetsen van kennis zien ze als een belangrijk speerpunt. Niet dat ze dat nu op dit moment nog niet hebben. Bijvoorbeeld het toelatingsexamen voor het hoger onderwijs wordt al centraal afgenomen, goed voor 10 miljoen examens per jaar. Een kleintje, het examen voor ‘Cambridge Teenager English’ is al goed voor 4 miljoen examens per jaar.

Dit moet toch kansen bieden voor het gezelschap! Het blijkt allemaal lastig te liggen. Media is een bijzonder segment voor de Chinese overheid, educatie ook in verband het opvoedkundig karakter. Educatieve media geleverd door buitenlandse bedrijven ligt dus dubbel gevoelig.

Niet dat er op dit moment geen klassieke buitenlandse boektitels in China te verkrijgen zijn, alleen worden deze ‘relabeled’ door Chinese uitgevers in samenwerking met de buitenlandse uitgevers. En dan kan alles behalve ‘politiek-gevoelige boeken’.

Als je zo ver bent dat je een educatief boek in samenwerking met een Chinese uitgever hebt uitgegeven moet je nog op de boekenlijst komen. Een educatie board keurt schoolboeken goed of af. Een school mag vervolgens zelf beslissen welke goedgekeurde boeken ze kiest. Veelal keurt de education board twee boeken met verschillende methoden goed.

De Chinezen houden sowieso van lijstjes. Er bestaat ook een lijst met buitenlandse onderwijsinstellingen waar Chinese studenten kunnen gaan studeren. To be or not be on the list, zullen we maar zeggen. Als je namelijk als buitenlandse onderwijsinstelling niet op deze lijst staat dan zal er geen enkele Chinees naar je opleiding gaan. Op hoeveel beursen je ook gaat staan met je folders.

Cernet is de spin in en op het web voor educatie. Ze hebben bijvoorbeeld een portal opgericht voor Chinese studenten die een baan zoeken na hun studie www.myjob.edu.cn. Ze hebben een hele lijst van educatieve en commerciële websites.

- www.blog.edu.cn
- teacher.eol.cn (Docenten-site)
- Goakoa.eol.cn
- www.ef.com.cn
- liuxue.eol.cn
- child.jxedu.gov.cn (een site voor kindergartners)
- mydesign.edu.cn

Daarna hadden we een lunch met medewerkers van Cernet. Een bijzondere lunch mag ik wel zeggen. We aten onder andere zeekomkommer. Een glibberige slak die knauwde als een binnenband van een fiets en smaakte naar niets. Dat was nog het erge, alle moeite voor niets! Ik heb hem (of haar?) dapper opgegeten. Once in a lifetime experience zullen we maar zeggen.

Na de glibberige lunch in de bus op weg naar Beijing Chen Jinglun High School. Een openbare school met een lang verleden. Door de jaren heen vier keer van naam veranderd. De laatste keer in 1991, een ondernemer uit Hong Kong liet de hele school renoveren en om hem te bedanken hebben ze de school naar hem vernoemd. Klinkt leuk, zouden we in Nederland ook moeten doen. De Joop van den Ende- en Marcel Boekhoorn-schooltjes zouden dan overal ontstaan :-).

In 2002 werd de school een geaccrediteerde ‘demonstratie’ high school in Beijing. Waarschijnlijk betekent dit dat ze dus een gediplomeerde demonstatieschool zijn. Welnu ze zijn geslaagd. Alles zag er schoon en verzorgd uit. Lachende kinderen op een jiujitsu training. Een ICT-docent die het computersysteem in de iets wat gedateerde computerzaal liet werken. Maar allemaal shiny happy people. Noordhoff Uitgevers stal de show door een presentatie te geven van hun online onderwijspakket. Zo waar een hit, men was oprecht geïnteresseerd. De businesstrip was nu al succesvol!

Dinsdag 28 oktober: CERNET

Tijdens het ontbijt werd duidelijk wat de impact van het financiële nieuws was. Beursen gaan stijl naar beneden in Azië, Europa en VS. Samengevat: wij werden er niet blij van. De beursen blijken in te storten. In het gezelschap wordt druk gefilosofeerd wat de impact is voor de media en entertainment-industrie. Leningen zullen duurder worden, consumentenvertrouwen en dus bestedingen zullen dalen... Hmm, geen vrolijke tijden dus.

Vanochtend beginnen we toch dapper met een bezoek aan CERNET de ICT-provider van de Chinese educatie. Ook hier geldt de wet van de grote getallen. In het primaire onderwijs 105 miljoen studenten met 6,13 miljoen docenten, in het hoger onderwijs 57 miljoen studenten met 3,47 miljoen docenten en in het private onderwijs 45 miljoen studenten en 1,44 miljoen docenten. Wow! Wat een getallen.

CERNET kent drie richtingen:
1. Ontwikkel het onderwijs --> veelal gratis onderijs
2. Focus ook op het primaire onderwijs --> vroeger veelal focus op het hoger onderwijs
3. Meer focus op carriere ontwikkeling van studenten --> focus op beroepsonderwijs

Studenten worden veelal door de overheid financieel ondersteund. De overheid betaalt de huisvestiging, de boeken, etc. Dit geldt voor minimaal 8 miljoen studenten dus het kost al snel heel veel.

Bijzonder om te horen hoe fluctuaties in de samenleving de invulling van de onderwijstaak door de overheid zorgt voor complexe uitdagingen. De geboortebeperking heeft bijvoorbeeld een enorme impact op het onderwijs. In 1998 waren er 600.000 lagere scholen, in 2008 nog maar 320.000 scholen. Dit vooral door de afname van het aantal leerlingen. Kortom, een bijzondere uitdaging om in control te blijven.

Een bijzondere quote: "Als de schoolbel in China gaat, gaan er net zoveel kinderen op hetzelfde moment naar school als er mensen in de Verenigde Staten wonen". Geeft een beeld van de omvang.

CERNET probeert de internetbelofte van educatie voor China te managen. Ze claimen:
- CERNET is de telecom-provider van de Chinese educatieve sector
- CERNET is de Yahoo van de Chinese educative sector

Ze doen dit met veel energie.

Zoekt en gij zult vinden

Aansluitend gingen we op bezoek bij Sohu.com Inc. In een groot businesspark waar vele nationale en internationale bedrijven zitten.

Sohu.com is een jong internetbedrijf met een omzet van 150 miljoen dollar per jaar (in 2008 tot Q3: 120 miljoen dollar). De jonge vice-president legt ons in spijkerbroek uit dat Sohu.com de volgende drie type diensten levert:

1. Internet portals / communities, zoals
a. www.sohu.com een media portal
b. www.chinaren.com een alumni club
c. www.focus.cn een soort van funda.nl
2. Zoekmachine: www.sogou.com, de grootste Chinese zoekmachine na Baidu (www.baidu.com)
3. Interactieve games: zie onder andere www.17173.com

Een open gesprek over Chinees marktleiderschap. Sterk gefocust op groei maar wel op een bewuste, stap-voor-stap-manier. Het was bijzonder om door het kantoor van Sohu.com te mogen lopen. Honderden hardwerkende jongeren, allemaal in hun eigen werknis, online media aan het maken. Niemand keek op of om.

De avond werd afgesloten met een diner (Peking-eend, de echte volgens de kenners), een korte theatershow (de echte volgens de kenners) en een massage (een hardhandige volgens mijn rugje).

Lunch & Zo

Na de GAPP liepen we naar een restaurant (Chinees uiteraard). We kregen eerst een instructie thee-inschenken-voor-gevorderen en daarna schoof Jeremy Goldkorn aan. Jeremy is een zuid-afrikaan en hij woont al zestien jaar in Beijing. Hij heeft het www.danwei.org opgezet. Dat het niet heel erg eenvoudig is om een mediabedrijf in China op te zetten en uit te bouwen onderbouwde Jeremy met sprekende anekdotes. Hij gaf aan in welke segment (glossy tijdschriften) het gemakkelijker ging en in welke segmenten (nieuws, kranten, e.d.) het onmogelijk was.


Daarna gingen we met de bus naar Huawei. Een internationale marktleider op het gebeied van telecom solutions. Boeiend en groots. De anekdote werd verteld dat de oprichter 10 jaar geleden begonnen is met 275 dollar. Het bedrijf is nu enkele miljarden waard. Ze doen het beter dan onze aandelen op de beurs (de eerste beursberichten sijpelen onze groep binnen dat de beurs op maandag weer dramatisch laag wordt geopend).

Maandag 27 oktober: GAPP

Vanochtend begonnen we met een formeel bezoek aan de General Administration of the Press and Publication of the People’s Republic of China (GAPP). Het bureau heeft als taak om wetten te initiëren en te bewaken in relatie tot:

- Copyright issues
- Printing & Publishing wetten (ook op het Internet)
- Administratiewetten

Tevens ziet het bureau als taak om de Media en Entertainment Industrie in China te ontwikkelen.

We spraken met de Chief der Chiefs, de Vice-Minister van het GAPP. De meeting was in een formele setting en voordat de Vice-Minister zelf kwam, kwamen zijn secondanten kennismaken. De Vice-Minister zette in een voorbereide speech in het Chinees (met een Engelse tolk) het media-beleid uit en vertelde ook over de omvang van de Chinese mediasector.

De long tail is hier zelfs geen dunne maar een dikke staart. Een voorbeeldje. Om de regio’s te ontwikkelen, wil de overheid werken aan een leesbevorderingsprogramma. Men wil daarom bereiken dat iedere gemeente in China een eigen bibliotheek+ kent. Bibliotheek+, omdat men wil dat je er meer kunt doen dan alleen boeken lenen. Bijvoorbeeld dat het ook een ontmoetingsplek is (het lijkt haast of ze de Openbare Bibliotheek van Amsterdam in gedachten hebben :-)). Iedere bibliotheek+ moet dan beschikken over minimaal 1.000 titels. Nu de long tail: er zijn in China circa 614.000 gemeenten. Dat betekent dus 614.000.000 boeken die even uitgezet worden. Stel dat men mijn kinderboek ‘Het geluk van een bokmuis’ opneemt, dan ben ik meteen een van Nederlands grootste kinderboekenschrijvers (met 614.000 verkochte exemplaren).

Alle getallen die de Vice-Minister presenteert zijn groots. Hij geeft zelf open aan dat de ratio’s daarentegen relatief laag zijn. Het aantal boeken per inwoner, bijvoorbeeld. Om de trend uit Uitgever aan het Woord inzake de verwachte opkomst van het e-book meteen in perspectief te zetten. In China zijn er nu, als onderdeel van de ‘to go outside’ mediacampagne, 400.000 e-books uitgezet.

Belangrijkste punten uit de boeiende lezing en de (relatief) open discussie was:
- China wil de copyrights aan gaan pakken, maar ook de omvang van piraterij is zo immens groot dat dit tijd zal kosten;
- China gaat samenwerken op het gebied van media, maar zeer voorzichtig en ze zullen nimmer de regie uit handen geven;
- Online uitgeven is hier voornamelijk ook advertisement-base. Er is ook in China nog geen ander alternatief voorhanden.

Enerverende dag

Direct om twaalf uur stapten we in ‘onze’ bus die ons bracht naar Sierk Vojacek. Sierk leidt een productiemaatschappij die zetelt in Beijing, Shanghai en Amsterdam. De organisatie ‘Sierk Vojacek & Partners’ genaamd is een partner van IDTV.

Sierk vertelde uitgebreid over zijn visie over China en de media-ontwikkelingen. Ondanks een slaapgebrek door een nacht over te slaan zonder slapen was de lezing zeer interessant en hield ons scherp.

Tegelijkertijd kregen we een voortreffelijk lunch aangeboden.

Hierna gingen we met twee Chinese bootjes varen op de Houhai Zee (is eigenlijk een meer, maar ach what is in a name). Bijzondere ervaring. Heen met wind mee, leken onze roeiers stoere mannen. Terug met wind tegen, was de stoerigheid voorbij.

Daarna met de schemer in aantocht gingen we fietsen kriskras door Beijing. Bijzonder gaaf! De Verboden Stad gezien (buitenkant om het al donker was) en het beroemde Plein van de Hemelse Vrede.

Na afloop gingen we onder een grand Chinees buffet napraten over de bijzonder enerverende eerste dag en na 30 uren zonder slaap ging iedereen snel naar zijn/haar hotelkamer.